Нашите општества имаат напредни склоности да означуваат одредени луѓе „победници“ и други, логично – „губитници“. Настрана очигледна подлост на оваа категоризација, основниот проблем е сугестијата дека смислата на животот може да биде унитарна, единствена трка и на крајот од неа може да се рангираат сите натпреварувачи од највисоко до последно место.
Сепак, повеќе збунувачката и покомплексна вистина е дека животот всушност се состои од голем број трки кои се одвиваат истовремено на многу различни стази и со различни видови на пехари и медали. Секако има трки за пари, слава и престиж – и овие привлекуваат многу гледачи, а во некои социјални кругови и најголемиот дел од известувањето. Но, постојат и трки кои мерат други видови на моќ што вреди да се почитуваат. Постои трка за тоа кој може да остане најмирен во време на фрустрација. Постои трка за тоа кој може да биде најљубезен кон децата. Постои трка што мери колку некој е надарен за пријателство. Постојат трки фокусирани на тоа колку некој е благодарен за вечерното небо или колку е добар во извлекувањето задоволство од есенските плодови.
Изгледа дека не можеме да бидеме победници во сè. Дури и оние кои навидум изгледаат дека доминираат во сите полиња од животот најчесто само така изгледаат. Тие сигурно ќе направат длабок хаос во некои од помалку познатите или престижните трки во кои влегле; на одредени ситуации на “стадионот”, тие ќе паднат, ќе се сопнат, гласно ќе се жалат на условите на патеката и можеби кисело го оцрнуваат целиот настан како бескорисен за учество.
Ако никој не може да биде победник во се, никој не може да биде ниту губитник во се
Ако никој не може да биде победник во сè, следува дека никој не може да биде ниту губитник во сè. Кога не успеваме на одредени трки во маратонот наречен живот, ние задржуваме изобилство можности да тренираме и да ја развиваме нашата сила за победа во другите. Можеби никогаш повеќе нема да можеме да се натпреваруваме во трката за слава, чест или пари, но сепак ни е целосно отворено да се натпреваруваме во трката за љубезност, пријателство и прошка. Можеби дури и ќе победиме на незначајната трка за уживање во сопственото друштво или спиење многу здраво и без вознемиреност многу часови на сонце.
Не постои такво нешто како победник или губитник само по себе. Постои само личност која победила во некои области и се збркала во други области. Ние никогаш остро не потфрлуваме во целината на самиот живот. Кога ќе се сплеткаме во некои области и ќе се чувствуваме разочарани и изолирани, универзумот само ни дава исклучителна шанса да го започнеме тренингот, што значи дека еден ден ќе станеме ѕвездени спортисти на други помалку познати, но огромно важни трки – трки околу одржување смисла за хумор, покажувањето благодарност, простувањето, ценењето на другите и слично. Ова се благородни патеки каде што оние кои „не успеале“ конечно, правилно и искупително да научат да „победуваат“.