fbpx

Луѓето со социјално анксиозно растројство покажуваат подобрени симптоми по терапија со виртуелна реалност

Во експериментот објавен во JMIR Mental Health, луѓето со социјално анксиозно растројство покажале намалена социјална анксиозност по терапија со изложеност базирана на виртуелна реалност. Ова намалување на симптомите било поврзано со промени во мозочната активност кога учесниците проценувале дали позитивните зборови се релевантни за нив самите.

Луѓето со социјално анксиозно растројство (САР) доживуваат интензивен страв од негативна евалуација за време на социјални ситуации. Ова во голема мера го попречува нивниот квалитет на живот. Постојат различни третмани за ова нарушување. Еден од нив е терапијата со виртуелна реалност (ВР) како алатка за учење на техники за справување.

Студија

Тим истражувачи предводени од Ји-Вон Хур смислија студија за да ја истражат ефикасноста на ВР терапијата во третирање на одреден аспект од САР. Овој аспект се верува дека е клучен за развојот и одржувањето на нарушувањето. Самореференциската обработка-која се однесува на обработка на информации поврзани со себе-се чини дека е небалансирана кај луѓето со социјална вознемиреност. Користејќи невровизуелизација, истражувачите тестираа дали ВР терапијата ќе влијае на области на мозокот одговорни за самореференцијална обработка.

Експериментот

Прво, примерок од 25 лица дијагностицирани со САР и 22 здрави контролни субјекти учествуваа во основната проценка. Сите учесници завршија самореференцијална задача за обработка додека беа подложени на функционална магнетна резонанца (fMRI). За време на задачата, на субјектите им беа презентирани серија зборови кои беа или неутрални, позитивни или негативни. Тие беа замолени да изберат дали секој збор е релевантен, донекаде релевантен, или не е релевантен за нив.

Следно, 21 од учесниците со САР учествуваа во шест ВР сесии во текот на неколку лабораториски посети. Ситуациите во ВР варираа, но секоја од нив прикажа сценарио за социјална анксиозност каде учесниците се претставуваат пред странци. По завршувањето на третманот, учесниците со САР беа подложени на друг fMRI додека повторно учествуваа во самореференцијална задача за обработка.

Резултати

Кога истражувачите ги анализирале основните податоци, откриле дека луѓето со САР покажале зголемена активација во одредени делови на мозокот за време на самореференцијалната задача за обработка во споредба со контролите.

По ВР терапијата, учесниците со САР покажаа зголемена активност во различни делови на мозокот. Овде вклучувајќи ги фронталните, темпоралните и окципиталните лобуси. Покрај тоа, тие покажаа силни намалувања на скалата за социјална фобија. Всушност, резултатите од на оваа скала паднаа под нивоата на сериозно нарушување.

Покрај тоа, колку повеќе учесници покажаа промени во активноста во јазичниот гирус за време на позитивната обработка на текст, толку беше помала нивната социјална анксиозност. Хур и колегите забележуваат дека, според претходните истражувања, јазичниот гирус може да биде вмешан во самореференцијалната обработка. Тие велат дека ВР терапијата можеби им помогнала на пациентите со САР да ги прифатат позитивните зборови како релевантни.

Учесниците исто така покажаа зголемена активност во областите на мозокот вклучени во обработката на автобиографските спомени, изградбата на слика за себе и интегрирањето на сетилните информации.

Иднината на ВР терапија

„Според нашите сознанија“, велат истражувачите, „ова е прва студија за невровизуелизација која ги специфицира промените во психофизиолошките одговори на самореферентните информации во социјално анксиозно растројство како одговор на ВР терапија. Веруваме дека нашите наоди може да придонесат за подобро разбирање на терапевтските ефекти на интервенциите базирани на ВР, кои би можеле да бидат вклучени во рутинскиот третман на социјално анксиозно растројство “.

Бидејќи контролната група не учествуваше на ВР сесиите, неизвесно е дали нервните промени биле директно предизвикани од терапискиот третман. Сепак, авторите на студијата нагласуваат дека учесниците во САР навистина покажале значителни промени по завршување на терапијата.