Како психодрамски психотерапевт во едукација, ја разбирам важноста на самоприфаќањето во патувањето кон личен раст и исцелување. Внатрешниот дијалог што го водиме со себе може во голема мера да влијае на нашето чувство за самопочит. Не само тоа, честопати можеме да бидеме и нашиот најлош критичар. Но, со самоемпатија, можеме да научиме да го предизвикуваме негативниот самоговор и да се прифатиме себе си какви што навистина сме.
Зошто е важна самоемпатијата и како да се изгради
Како човечки суштества, ние често самите сме најостри критичари. Се прекоруваме себе си за нашите грешки и недостатоци, остро се осудуваме за нашите несовршености и се држиме до неверојатно високи стандарди. Но, што ако можеме да научиме да се однесуваме кон себе со истата љубезност, сочувство и разбирање што им ги покажуваме на нашите сакани?
Овде настапува самоемпатијата. Самоемпатија е способност да погледнеме во себе и да ги разбереме сопствените емоции, потреби и искуства без да се судиме. Самоемпатијата вклучува слушање на нашиот внатрешен глас со љубезност и сочувство. Исто како што би слушале драг пријател кој минува низ тежок период.
Самоемпатијата е важна затоа што ни помага да негуваме здраво чувство за себеприфаќање и самољубие. Таа ни овозможува да ги признаеме и потврдиме нашите сопствени искуства, дури и ако тие не се усогласени со општествените очекувања или со нашите лични идеали. Кога практикуваме самоемпатија, развиваме чувство на внатрешна отпорност и сила. Оваа отпорност и сила ни овозможува да се движиме низ животните предизвици со поголема леснотија и благодет.
Еден начин да се изгради самоемпатија е да се практикува внимателност или свесност. Обрнувајќи внимание на нашите мисли и чувства без осудување, можеме да развиеме поголемо разбирање за нашиот внатрешен дијалог. Можеме да научиме да идентификуваме кога нашиот внатрешен критичар ги презема и да ги предизвикуваме тие негативни мисли со самосочувство и позитивен самоговор. Дополнително, можеме и да се обидеме да пишуваме дневник или да разговараме со доверлив пријател или терапевт за нашите емоции.
Како да го идентификувате и трансформирате штетниот самоговор
Нашиот внатрешен дијалог може да има силно влијание врз нашето чувство за самопочит и благосостојба. Кога нашиот самоговор е негативен, критичен или самоуништувачки, може да придонесе за чувство на срам, вина и анксиозност. Но, со самоемпатија и свесност, можеме да научиме да го идентификуваме штетниот самоговор и да го трансформираме во попозитивен и помоќен внатрешен дијалог.
Еден начин да се препознае штетниот самоговор е да се обрне внимание на тонот и содржината на нашите мисли. Дали си зборуваме со љубезност и разбирање или сме премногу критични и груби? Ако забележиме негативен разговор за себе, можеме да го предизвикаме со прерамнување на нашите мисли. На пример, наместо да мислиме: „Јас сум тотален неуспех“, можеме да кажеме: „Направив грешка, но тоа не ме дефинира како личност“. Можеме да практикуваме самосочувство со тоа што ќе се однесуваме кон себе со истата љубезност и разбирање како со пријател. Прочитајте повеќе за ова во следниот параграф.
Градење на отпорност преку самосвест и позитивен само-разговор
Развивањето на отпорност е суштинска вештина што може да ни помогне да се движиме низ животот со поголема леснотија. Еден моќен начин да се изгради отпорност е преку негување на самосвесност и позитивен самоговор. Кога ќе станеме посвесни на нашиот внатрешен дијалог, можеме да го оспориме негативниот самоговор и да го замениме со повеќе позитивни, афирмативни пораки.
Еве неколку примери и совети кои ќе ви помогнат да изградите отпорност преку самосвест и позитивен самоговор:
- Забележете го вашиот самоговор. Одвојте момент да обрнете внимание на пораките што си ги давате во текот на денот. Дали имате тенденција да се фокусирате на вашите недостатоци или да се претепате за грешки? Признајте ги овие негативни мисли и потсетете се дека тие се само мисли, а не факти.
- Реконструирајте го негативниот самоговор. Кога ќе се фатите себе си како се впуштате во негативен самоговор, предизвикајте го со прерамнување на вашите мисли. На пример, наместо да мислите „Никогаш нема да можам да го сторам ова“, обидете се да го преформулирате во „Можам да го направам ова со вежбање и упорност“.
- Вежбајте самосочувство: Однесувајте се кон себе со љубезност и разбирање. Кога правите грешки или се соочувате со предизвици, потсетете се дека тоа е природен дел од процесот на учење. Сите грешиме.
- Побарајте поддршка. Понекогаш, може да биде предизвик сами да го оспориме негативниот самоговор. Барањето поддршка од терапевт или доверлив пријател може да ви помогне да ги идентификувате и трансформирате негативните модели на размислување.
- Користете позитивни афирмации. Создадете позитивни афирмации кои резонираат со вас, како што се „Јас сум способна“, „Доволна сум“ или „Можам да се справам со се што ќе ми се најде на патот“. Редовно повторувајте си ги овие афирмации.
Со вклучување на овие совети во вашата секојдневна рутина, можете да изградите помоќен внатрешен дијалог и да негувате поголема отпорност наспроти неволјите. Градењето на отпорност е патување и потребно е време и вежбање. Бидете трпеливи и љубезни кон себе на патот.
Побарај совет или насока од Марија Грубор
Лиценциран психолог
Како психодрамски терапевт во едукација, имам уникатен сет на алатки и техники за да им помогнам на клиентите да изградат самоемпатија и да го трансформираат штетниот самоговор. Преку психодрамата, клиентите можат да го истражат својот внатрешен свет во безбедно и поддржувачко опкружување, да добијат увид во нивните емоции и искуства и да развијат поголемо самоприфаќање и издржливост.
Во типична сесија, би можелa да го водам клиентот во создавање сцена што го претставува нивниот внатрешен дијалог, користејќи играње улоги и други техники за да му помогнам да ги екстернализираат своите мисли и чувства. Преку овој процес, клиентите можат да стекнат нова перспектива за нивниот самоговор и да почнат да ги предизвикуваат негативните модели на размислување. Тие, исто така, можат да истражуваат различни начини на одговор на нивниот внатрешен критичар, како што е користење на самосочувство и позитивен самоговор.
Друга техника што ја користам е пресликувањето, каде клиентите имаат можност да се видат себе си како рефлектирани во другите. Ова може да биде моќна алатка за градење самоемпатија и признавање дека нивните искуства и емоции се валидни и заслужуваат сочувство.
Генерално, мојот пристап кон терапијата е колаборативен, сочувствителен и поттикнувачки. Работам со клиентите за да им помогнам да развијат поголемо чувство за самосвест, самоприфаќање и издржливост, за да можат да се движат низ животните предизвици со поголема леснотија и благодет.
Доколку имате прашање или ви е потребна насока или совет, пополнете ја формата подолу. Јас ќе ви дадам бесплатен пишан совет и доколку мислам дека има потреба заедно да работиме ќе ви понудам бесплатна или консултативна сесија со значителен попуст.
Заклучок
Запомнете, учењето да се прифаќате себе си и практикувањето на самоемпатија не е еднократно решение, туку доживотно патување. Потребно е трпение, пракса и упорност за да се развие позитивен и моќен внатрешен дијалог. Затоа, бидете нежни со себе и не се откажувајте кога работите стануваат тешки. Со текот на времето, ќе почнете да забележувате промена во тоа како се перцепирате себе си и светот околу вас. Ќе се чувствувате поотпорни, посигурни и поудобни со тоа што навистина сте. Затоа, продолжете да практикувате самоемпатија, продолжете да предизвикувате негативни самоговори и продолжете да растете во најдобрата верзија од себе. Го имаш ова!